Бум на Таксират !

Во буквална смисла на зборот оваа година најдобриот зимски фестивал на блаканот а сигурно и пошироко доживеа вистински БУМ ! За некој сосема очекувано за некои дежурни скептици изненадување беше најдоброто досегашно издание и секако најголемата посета во последните неколку години.

Со еуфорија која би ја споредил само со легендарниот Иги Поп кога на истото место пред 3 години ја вжешти атмосверата до усвитување така наликуваше сега веќе средената и во малце фенси манир наречена Метрополис арена.

Први настапија металците Мунспел и би направил споредба со легендарните Креатор кога целата метал армија беше пресреќна шо ќе си го напрат ќефот први да ги изгледаат своите фаворити и после да не се замарат со … хм типој ко Едо Мајка. Ама овај пат по реакциите ко влегував во салата некако црната гарда ко да ја виде темната страна од медалот да си во 7 сатот на бојното поле и тро празничка му беше салата. Јас по традиција нормално го пропуштам првиот бенд кој ќе настапи б не оти беа металците Мунспел од Португалија или ко навремето некој од Македонските млади надежи ама мора чоек да ги чува силите за главното мени кое ни беше сервирано вечерта.

Возиме натаму и налетуват на нас Елементал најавени како Хип Хоп атракција а делуваја барем визуелно како олд скул Хип Хоп состав. Дури имаја и тапанар шо има даваше баш призвук на старите добри 80 ти. Но сепак имаја различо влијание односно стиловие кои се преплетуваја и како состав шо иако настапувал кај нас сепак реалтивно непознати за нас успеаја да ја анимираат публиката и направат солидна атмосфера. Сега да сум попрецизен имаја и гитарист шо се впиваше во целокупниот настап и солиден басист ама Тапан си е Тапан и каква матрица какви бакрачи какви миксети … мене ми го напраја филмот а за вас останатите незнам. Можда оти претходно имав мал стереотип како ќе се претстават но дечките сосе типката беа супер и ги очекуваме во некое следно издание. Иначе се знаеше дека ова ќе биди вечер на Женските изведувачи и како да се натпреваруваа која ќе остави најдобар впечаток кај нас.

После нив ја видовме Џулиет Луис, дефинитивно најголемата звезда на фестивалот ама филмска нажалост или за среќа кој како гледа на работите, попозната и по мувањето со најпосакуваниот маж години наназад Бред Пит. И така беше се до излегувањето на бината кога сите прогнози и калкулации паднаја во вода. Од самиот почеток ни најави дека е желна да се претстави во најдобро можно светло а за тоа придонесоа покрај уиграниот состав позади неа и разноврсните композиции шетајќи не низ различните периоди низ рок ен рол историјата од кај шо собрала понешто нормално во најпозитивен контекст и кои ја изградиле како личност и пред се музичар. Најбитно од се немаше никаква ароганција ниту кабадајско однесување кај типката, напротив баше баш ведра и онака со чоечки добар пристап, намоменти дури и преискрен кажувајќи колку е среќна што е тука во Македонија и се читаше од нејзиното лице среќа и возбуда која несебично сакаше да ја сподели со своите обожаватели. Дефинитивно одлична лекција за нашите таканаречени звезди шо незнат микрофонот да го држат враце а за пеење да не прајме муабет.
Инаку ретко кој знај дека се занимавала со музика уште пред да стане звезда во холивуд така да сега си се врати на своите рокерски корени и си ја оствари својата дамнешна желба од далеку подобра позиција. Ми остај впечаток ни појке ни помалку на легендарната Џенис Џоплин ама појке стилски отколку музички иако блузерски доста наликуваше во својот пристап и енергијата која ја изгради помеѓу себе и публиката. Навистина не сум видел одамна артист со толку голема воља и енергија и пред се професионализам. До максимум ја искористи својата харизма и актерското искуство така да ретко кој остана рамнодушен на нејзиниот настап секако со својот бенд во малку изменет состав од нејзините музички почетоци. Мора да го спомнам и нејзиниот стајлинг каде се издвојуваа пердувите и униформата ко да е излезена од некој СФ филм. Најголемо изненадување,најдобар настап и најдобар момент на фестивалот за милиметар пред останатите.

А тие дојдоа малку подоцна во вид на омилениот пијалок на милијарди луѓе низ светот,

Хладно Пиво со многу сличен нстап од пред 2 години на истото место и истиот фестивал со испробана формула ги истестираа своите стари фанови колку напамет им ги знаат песните а сигурно регрутираја и многу нови кои за прв пат имаја можност да се запознат со нив лично и со музиката која ја промовираат.
А се работи како шо занјме појкето за весели и разиграни панк ритми со мелодичен призвук. Пародија на денешницата и се она што треба да се искритикува ама не претенциозно и нагласено туку со одмерен и заразно комичен пристап кој неповторливо не тера да се потсетиме на неповторливата ЈУ сцена од пред 20 тина и повеќе години и најсветлите моменти од истата.
Започнаја исто со Није све тако сиво и одма во публиката атмосферат зоври и буквално сите играја пееја се веселеа а популарните шутки не престануваа.
Свиреа буквално се од самиот свој почеток и првиот концерт кој го имаја овде во далечната 96 та година како шо спомна Миле фронтменот на бендот. Ми се допадна а се надевам и на голем дел од публиката шо имавме прилика да ги слушниме големите хитови како Бубашвабе кој е 1 нивни спот односно видео после кое нивната кариера доживеа нагорна линија, прекрасната обработка Fur umer Punk, Шамар, Тешко је фул бити кул и многу други. Понатаму имаја репертоар и од поспори песни шо лично мислам дека можеа и да го прескокнат арно ама публиката исто реагираше и во ниеден момент непрестана флуидот помеѓу бендот и толпата. Сепак јас а и многу фанови на ќелајците од Загреб посакуваме еден целовечерен концерт во интимна атмосфера каде би настапиле со целиот свој репертоар како например од Халата на спортовите во Загреб, кој стана нивен а и не само нивен репер за то како треба да изгледа еден концертен настап.

После требаше да настапат главните звезди или хедлајнери Гуано Ејпс но се случи најдолгата ( непотребна ) пауза додека се местеше една фолија со сребрена боја во позадината шо ич немисебендиса ама сепак то беше спореден момент.Прво излегоја дечките а потоа и шармантната Сандра која ми личеше дека е помлада одколку за време на нивната најголема популарност пред десетина години. Одтогаш датира и една анегдота за еден мој другар кој се закрена дури до Будимпешта за да ги гледа арно ама се кјоросал пред настапот и го преспал на некоја ливада во близина и пропуштил целиот настап. Мајтап праевме дека ќе дојдат кај нас Гуано никојпат  .. ама несмебиле во право а за ова задоволство се потрудија од литиум рекордс и нормално дека сите треба да сме благодарни за најефтина цена во Европа шо го имавме ова ретко задоволство. Добивме то шо очекувавме еден час забава со скоро сите нивни најголеми хитови а вокалистката зрачејќи со сиот сексапил како да сакаше да ја допри публиката и беше вистински предизвик тие десетина минути дозволени за сликање да се биде во нејзина близина. Без многу напор и со минималистички движења докажаја зошто се едни од најдобрите и најбарани европски бендови. Ме бендиса Опен јор ајс шо ја исвирија на почетокот а превидливо беше дека Биг ин Џапан и пред се мегахитот Лорд оф д бордс дека ќе ги изведат во самиот финиш. Најмногу впечаток оставија кај публиката наредбите од Сандра да ги соблечат мајците машките и се надевам добар дел и ја послушаја барем колку шо можев да видам. Исто се пофали симпатичната фронтменка сакајќи да добие уште некој поен плус колку добро го владее српскиот јазик шо не е воопшто чудно знаејќи за нејзиното потекло од Хрватска. Во однос на плејлистата ке да можеше да биди и подобра но сепак се работи за голем бенд и споредбено со други групи можеше и да не исвират дел од хитовите шо значи генерално помина се според очекувањата.

За Кирил или артистот кој најмногу напредна во последните неколку години или пак само успехот дојде како плод на долгогодишната работа разбрав дека била супер атмосферата со салам раста Ди Џеј и се цакум пакум арно ама нажалост лошата патежна инфраструктура а и превозот до моето одредиште како и укинувањето на редовниот воз до Битола придонесе да мораме да заминеме порано од предвиденото ...

Но сепак со задоволство и позитивни импресии си заминавме од сигурно најдобриот Таксират барем последните неколку години ако не сигурно најпосетениот и највлажниот по хектолитрите пиво испиени и влажниот под за кој се пожалија некои дами и нивните обувки ... но да не наоѓаме или бараме влакно во јајцето Таксират бил е и ќе биди гордоста на Македонската ( алтернативна ) младина ( пред се )



Текст & Фото
Александар Мишевски